این ساز ریشه ی آفریقایی دارد و به اشتباه در ایران با نام کوزه شناخته شده است.
ساختمان این ساز از سفال پخته شده است که یک سوراخ روی بدنه ی آن قرار می گیرد.
این ساز جزو ساز های کوبه ای محسوب می شود ولی در گروه ها به صورت ساز ریتمیک محسوب نمی شود و بیشتر به عنوان ساز افکتیو استفاده می شود.
از لحاظ نوع صدا دهی ساز ، صدای بمی دارد که اکثرا به عنوان تعیین کننده ی آکسان های قطعه استفاده می شود .
اندازه ی ساز ، استاندارد مشخصی دارد که بر اساس آن ساخته می شود.
افرادی که ساز های تمبک و دف می نوازند فراگیری این ساز را برای آن ها ساده تر خواهد بود
لینک منبع:آشنایی با ساز اودو پيكولو